Nie będę się po raz kolejny rozpisywać o tym, jak szybko człowiek może zmienić nastawienie do życia. Jak nastawienie może zmienić życie. Życie człowieka. Gdy próbuję skupić się nad tym, co robiłam w tym tygodniu, mam jedną wielką pustkę w głowie. Szkoła. Ona była na pewno. Dziś zrobiłam w sumie niecałe 100km. Do szkoły tam i z powrotem 60, i do innego miasta jeszcze prawie 40. Trochę objechałam, trochę się przeszłam, troszkę zmarzłam, ale dało się przeżyć. Do 17 przeżyłam na jednej bułce i 0.5l wody cytrynowej. Znów zaczęłam dietę i idzie ok. Od trzech dni nie zjadłam niczego, co zawiera niepotrzebny mi cukier czy tłuszcz. I szczerze mówiąc jakoś mnie do tego nie ciągnie. Mam dobrą motywację. Humor psuje mi matma. 1/3 klasy ma zagrożenia, hjumaniści. Ja na szczęście nie, ale w rubryce z oceną z odpowiedzi, przy moim numerku świeci pustkami, więc istnieje duże prawdopodobieństwo, z tego co wiem to 1 do 5, że będę jutro pytana z wyznaczania dziedziny funkcji. W sumie to może mnie pytać, bo potem będzie coraz gorzej, ale.. w sumie to mogłoby w ogóle nie być matmy. No, ale niestety, pośpię sobie dłużej i przyjadę prosto do sali 4... boże, nawet nie wiem w jakiej sali mam matmę. Czterdzieści coś. Wiecie, że niedługo święta?! 

Nie chce mi się sprawdzać literówek, więc jak coś to.. no. 

Uwielbiam Kraków, ale co za dużo zwiedzania kościołów, to nie zdrowo. Powtórka z rozrywki. Półtora godzinny wykład na UJ, zwiedzanie, Bonarka, dom. Tym razem przynajmniej jakoś przeżyłam do końca i nie leżałam zryczana pół nocy. Chociaż i tak dopadł mnie dołek. Bo chemia, bo fizyka, bo boli, bo zmęczona, bo gruba. Zasnęłam o 22. Obudziłam się o 3. I tak leżałam, myślałam, sprawdzałam godzinę, wyłączałam budzik. Raz. Drugi. W końcu trzeba było wstać na tę chemię. Dopa już mam na pewno. Kilka miłych sms'ów. Kilka fajnych rozmów. Zadanie z matmy. I znów depresja. Bo szafa zapchana, ubrać się nie ma w co. Co jakieś 2 miesiące dopada mnie załamanie spowodowane krytycznym stanem mojej szafy.

W tym tygodniu dość często ktoś z mojej klasy mówi mi, że wchodził na bloga. Fajnie, cieszę się. Tylko teraz połowa tematów na noty, związanych z moją klasą odpada.

Dobra, i tak nie miałam żadnych planów na noty. Nigdy nie mam. Kiedyś miałam. Jakiś rok temu wypisywałam ewentualne tematy przyszłych postów. Wtedy jeszcze na notę mówiłam "post". Post. Wielki Post. To było głupie. Teraz siadam, piszę. Zajmuje mi to do godziny czasu, bo w międzyczasie robię pełno innych rzeczy i co jakiś czas dopisuję następne zdania. Nieskładne. Niepoprawne.

Debiut Mary. Powitajmy ją brawami. 

Myślałam, że do szczęścia potrzebna jest mi tylko 1 rzecz. Myliłam się. Nie można robić niczego na siłę. Teraz już to wiem. Jest sobota, wieczór, a mi odpowiada obecny układ. Trochę się z kilkoma rzeczami pospieszyłam, ale już się wszystko unormowało. 2 lekcje w czwartek. Sprawdzian z matmy. Ok, nie mam nic przeciwko, ale trochę bez sensu było jechać tyle do szkoły na 90 minut. Plus przerwa. W piątek miałam niby 5, ale i tak posiedziałam chwile na wosie, na którym nie musiałam być. Nie miałam co robić, poczekałam na Olę i poszłyśmy pochodzić po mieście. Karpatka i 0.5l Pepsi. Więcej grzechów nie pamiętam. Od wtorku pracowałam nad artykułem, a i tak nie jestem z niego zadowolona. Kiedy pisze na blogu, jestem wyluzowana. Wiem, że jest tu pełno powtórzeń i błędów stylistycznych, przeskakuję z jednego wątku do drugiego, ale taki chyba mam styl. Pisząc artykuł muszę to robić według wzoru i to mnie denerwuje. Nie lubię takich ograniczeń.

instagram 

Zmieniłam muzykę. Macie ją niżej.

Jest coraz lepiej, coraz stabilniej. Od nowa zaczynam moją dietę. Wieczną dietę. Przynajmniej jestem zmotywowana i podchodzę do tego z uśmiechem na twarzy. Wczoraj nawet wyszłam z domu. Spotkałam się z dziewczynami. Nie widziałam ich od końca wakacji. Dużo sie od tego czasu zmieniło, a gadanie na facebooku nie wystarcza. Postanowiłyśmy spotykać się częściej i mam nadzieję, że nie skończy się jedynie na planowaniu. Uwielbiam wolne poniedziałki. Wtedy jakoś z większą ochotą idę we wtorek do szkoły. Tym bardziej, że mam na drugą lekcję i nie muszę zrywać się o szóstej. Zaplątałam się w kable. Oglądałam wczoraj EMA 2013. Nie zaskoczyło. Miley miała zbyt grzeczny występ. Na szczęście przy odbieraniu nagrody zapaliła sobie papierosa, więc jednak wszystko z nią po staremu. Jak dla mnie zdecydowanie najlepsze show zrobili Imagine Dragons. Nieźle dali po garach. Aż miałam ciary. Na żywo brzmią o wiele lepiej niż w wersji audio. To się ceni, bo przecież w coraz większej ilości przypadków jest na odwrót.

Ostatnio zauważyłam, że dorosłość nie ma żadnego związku z dojrzałością. Też to widzicie? 

Mówiłam, że wszystko potrafi się zmienić w jednej chwili. Od trzech dni chodzę zadowolona. Pomijając te 15 minut po napisaniu dzisiejszego sprawdzianu z historii. Poza tym muszę przyznać, że jest dobrze. Bardzo dobrze. Mimo że wstałam dziś z łóżka bez możliwości uczestniczeniu w komunikacji werbalnej. A po naszemu, gardło mi wysiadło. Przyjechałam do szkoły, napisałam co trzeba. Posłuchałam poezji religijnej. Swoją drogą moja Ola dostała się na konkurs jeeej! 

Słucham wesołej muzyki, gadam z wesołymi ludźmi. Dawno tak nie było. 

Chciałabym napisać wam o czymś poważnym, jak dawniej, ale chyba wszystkie moje pomysły się wyczerpały. Z resztą... nie dość, że macie pewnie mnóstwo nauki to jeszcze będę was zawalać pesymistycznymi tekstami. Właśnie, miałam spróbować pisać piosenki.  Ale coś czuję, że się do tego nie nadaję. Zawsze zostaje mi proza. 

Nigdy nie jest dostatecznie dobrze, nigdy nie jest idealnie, a kiedy coś już się takie wydaje, lepiej się nie przyzwyczajać. Zawsze jest tak samo. Kilka dni spokoju, harmonii. Potem znów coś się psuje, znów są jakieś wątpliwości, trudne rozmowy, niemiłe, prawdziwe, szczere. Mówią, że czas leczy rany. A czy czas może też niszczyć? Niszczyć relacje? Co się stało? Skończyły się nam tematy? Zadaję za dużo pytań. Muszę sobie w końcu sama odpowiedzieć. Jeszcze wczoraj było okey. Jeszcze w czwartek było świetnie. Stworzyłam coś. Chyba tak, tak myślę. Mogło być gorzej. Chyba znalazłam przyjaciółkę. Jeszcze nie jestem pewna, ale chyba tak. Już ją bardzo dobrze znacie. Znam ją dwa miesiące więc nie chcę zbyt szybko jej awansować, ale jesteśmy na bardzo dobrej drodze. Niektórzy w ogóle nie uznają czegoś takiego jak przyjaźń. Czy coś takiego istnieje? Można lubić kogoś bardziej, a kogoś mniej? Są słowa, których znaczenie zależy od sposobu myślenia poszczególnych osób.

Znów zmieniłam wygląd. Znów wstawiłam muzykę. Jak zagłuszyłam wam 1 Direction czy coś to przepraszam. Idę sobie zagłosować na EMA.