Z jednej strony 200 to niemała liczba, ale z drugiej ciągle myślę "tylko tyle"? Wydaje mi się, jakby tych tekstów powstały już tysiące. Nic dziwnego, skoro od ponad dwóch lat regularnie rysuję samą siebie w edytorze bloggera. Potraktuję tę okoliczność jako pretekst do pewnych zmian. Pierwsze, co mogliście zauważyć to nowy design. Poświęciłam mu ponad tydzień. Pracowałam nad dwiema koncepcjami, ale w ostateczności postawiłam na trochę mroczniejszy, może bardziej nowoczesny wygląd. Chociaż nie umiem robić tych różnych bajerów, animacji czy innych ozdobników. Mimo to myślę, że byłoby to zbędne. Zawsze stawiałam na prostotę, a wszystkie niepotrzebne eksperymenty znikały stąd po kilku dniach. Z pewnością pojawiło się dużo więcej gratów na pasku bocznym. Wcześniej mogliście mieć problem ze znalezieniem mnie na różnych stronach. Teraz połączyłam z bloggerem większość portali społecznościowych, na których możecie mnie znaleźć. Macie je również na samej górze. 

Rozmyślanie nad tematyką postów zajęło mi najwięcej czasu. Zastanawiałam się czy nadal chcę, aby wszystko kręciło się wokół mnie. Doszłam do wniosku, że muszę nieco zmienić nastawienie. Zdałam sobie sprawę, że to nie jest jedynie moja mała świątynia, gdzie gromadzę wszystkie wspomnienia, ale również miejsce, gdzie spotykam się z setkami osób. Nie pytałam was o zdanie, ale chciałabym pokazać wam świat z mojej perspektywy. Będzie trochę więcej o ubraniach, ale bez moich filozofii niestety się nie obejdzie. Jeśli istnieje konkretny temat, o którym chcielibyście usłyszeć moją opinię- dajcie znać w komentarzu, na pewno wezmę to pod uwagę.

Obiecałam sobie też, że będę dodawać zdecydowanie więcej zdjęć w dobrej jakości. W końcu blog to nie tylko tekst, chociaż z takim podejściem początkowo do tego podchodziłam. Każdy z czasem czegoś się uczy. 

Potraktujmy ten post jako moją deklarację. Jeśli nie dotrzymam słowa, będziecie mogli mnie z tego rozliczać. Jeśli zapomnę o tym, co tu napisałam, na pewno ponownie go przeczytam. 

Może wystarczy tych obietnic, bo coraz bardziej się pogrążam. Miłego wieczoru ;)

Właśnie wróciłam z sześciodniowego wyjazdu ze znajomymi. Przez cały tydzień mieszkałam w dwupokojowym domku letniskowym bez bieżącej wody. Jak się domyślacie- myć musiałam się w rzece. Nawet golić nogi. Było przy tym trochę śmiechu, ale taka zmiana środowiska na pewno mi nie zaszkodziła. Wróciłam wczoraj po południu cała wykończona. W zasadzie to każdy dzień wyglądał podobnie. Słońce było dla mnie okrutne. Jęczałam z bólu i wyglądałam jak różowa świnka. Dieta polegała głównie na codziennych ogniskach. Kilka razy poszliśmy też do restauracji rodem z PRL-u. Jednym słowem- same nowości. Teraz doceniam fakt, że mam własną, czyściutką łazienkę. Wczoraj jakąś godzinę przeleżałam w wannie. Dziś zaczęłam, mam nadzieję, że ostatni leniwy tydzień.

Zostało mi też kilka dni na przemyślenie przyszłego designu i tematyki bloga. Posty tego typu będą pojawiać się zdecydowanie rzadziej, choć na początku pewnie trudno będzie mi się do tego przyzwyczaić. Szczerze to już nie mogę się doczekać ;)

Ten tydzień minął niemiłosiernie szybko. Był jedną wielką mieszanką nastrojów. Zaczęło się od niedzielnego wypadu do miejsca, którego nazwy nie jestem w stanie powtórzyć. W każdym razie było tam pełno roślin. Idealne miejsce dla mnie, prawda? Szczerze mówiąc bardziej podobał mi się zamek w Krasiczynie. Prawie idealne miejsce na ślub, ale niestety 300 gości w kaplicy nie pomieszczę. Przez resztę dni ponownie włączył mi się tryb zombie. W czwartek pojechałam na zakupy. Kupiłam sobie pierwszy w życiu dwuczęściowy strój kąpielowy. Jestem w miarę zadowolona, głównie przez fakt, że zapłaciłam połowę mniej niż moje koleżanki, które takie same zakupy zrobiły miesiąc wcześniej. Może kiedyś wam go pokażę, niestety na pewno nie na sobie. Wracając do czwartku... wieczorem pojechałyśmy na ognisko klasowe. Oczywiście na początku miałyśmy małe problemy z dotarciem, ale jakoś udało nam się dotrzeć. Na początku podchodziłyśmy do tego z dystansem, ale okazało się, że było o wiele fajniej niż na tych dwóch ostatnich imprezach. Zdecydowanie bardziej wolę posiedzieć ze znajomymi, pogadać, pośmiać się. Poznałam świetnych nowych ludzi, poszłam spać o normalnej godzinie i obudziłam się rano pełna energii. Tak właśnie powinno być. Nocowałam u Oli, więc do domu wróciłam dopiero w piątek po 16. Sobota- zombie. Niedziela- piknik rodzinny w mieście. Niedawno z niego wróciłam. Ludzie tańczą, śpiewają, jedzą, piją, oglądają mecz, szał. Jestem już troche zmęczona, ale wiedziałam, że jeszcze dziś muszę coś tutaj napisać. Posty tego typu niedługo zostaną wyparte przez trochę inne, które planuję wprowadzić już od 200 posta. Jak na razie wszystko zapisuję sobie w notatniku i szykuję się do zmiany designu.

Z jednej strony cieszę się, że mamy wolne, ale z drugiej kompletnie nic mi się nie chce. Wstawać, ubierać, nawet czesać. Cały dzień chodzę jak zombie, czuję się źle i jestem wiecznie głodna. Świetny początek wakacji. Jestem w domu tylko ciałem. Okey, byłam, bo od wczoraj staram się wrócić do świata żywych. W końcu gdzieś wyszłam, ubrałam się jak cywilizowany człowiek, wymalowałam i pokazałam się ludziom. Poszłam z siostrą na shake'a i w rezultacie dostały mi się w sumie dwa. Pamiętać- dzieciom: tylko lody. Ale wszystkiego trzeba w życiu próbować. Jeśli wszystko dojdzie do skutku, to za jakieś dwa tygodnie spędzę swoje pierwsze wakacje ze znajomymi. Może być na początku trochę ciężko, ale ja zawsze jestem pełna obaw. Na pewno niepotrzebnie, ale tak już mam. Muszę tylko ogarnąć coś, w czym będę mogła pokazać się "na plaży". Coś, w czym będę czuła się komfortowo. Najchętniej ubrałabym jakiś t-shirt i spodnie albo chociaż sukienkę. Moja figura sprawia mi najwięcej bólu w okresie wakacyjnym. Jest tyle pięknych bluzek odsłaniających brzuch, a akurat ja muszę go zakrywać. Rok temu nosiłam takie rzeczy, na zdjęciach na pewno je znajdziecie. Do tego spodnie z wysokim stanem i było ok. W tym roku wyglądam w tym jak beczka. Mówią, że ładnemu we wszystkim ładnie. U mnie się to niestety nie sprawdza. Nie wiem czy powodem jest figura czy po prostu nie jestem aż tak piękna. 

Czytając blogi dziewczyn w wieku zbliżonym do mojego widzę straszny kontrast w tematyce notek. Posty są zazwyczaj pisane na zasadzie "przesyłam wam pozytywną energię". Ja to miejsce traktuję jako swoją małą świątynię. Miejsce, gdzie jestem tylko i wyłącznie ja. Moje wspomnienia, moje myśli, to, co we mnie siedzi. Nie chcę w was ładować sztucznej "energii", bo sami widzicie po dzisiejszym wstępie- nie należę do zbyt energicznych osób. Faktycznie- mam takie momenty, kiedy ciągle coś się dzieje, mam masę pomysłów i chęci do ich realizacji, ale to tylko chwilowe. Nie chcę pokazywać wam rzeczy typu DIY, bo się na tym kompletnie nie znam, dlatego nie rozumiem dziewczyn które robią coś takiego na swoich blogach, a tak naprawdę na widok tych "cudeniek", które stworzyły zaczynam wątpić w ten świat. Podchodzę do tego zbyt krytycznie? Możliwe. Jestem krytyczna też w stosunku do samej siebie, więc spokojnie. Taka miła blondyneczka, a tyle w niej negatywnych emocji!

A już jutro czeka mnie pobudka o 4:30!