Na dzień dzisiejszy- uwielbiam matury. Pewnie zmieni się to za 2 lata, ale póki co nie nudzi mi się latanie codziennie pod tablicę i czytanie zastępstw na następny dzień. I w ten oto sposób jadę jutro na drugą lekcję, a kończę po sześciu, ale i tak w sumie muszę czekać na autobus, więc nie robi mi to różnicy. Mimo wszystko fajnie, że codziennie jest coś innego, nawet głupie zastępstwa przerywają rutynę. Dziś pojechaliśmy na strzelnicę. Wcale się nie bałam i całkiem nieźle mi poszło. No ok, może trochę panikowałam i nie wiedziałam jak to zabijające włożyć do tego co strzela, ale mogę pochwalić się dwiema dziewiątkami i trzema ósemkami. Jest ok! Oczywiście po 10 strzałach jestem już ekspertem w tej dziedzinie (takim jak Polacy w ocenianiu Eurowizji) i strzelanie to dla mnie normalka, wojna mi nie straszna. W nagrodę mogliśmy sobie przez 2 godziny chodzić po Realu (tym razem chodzi o sklep). Żelki stamtąd prawie połamały nam zęby, ale na szczęście chłopaki wchłaniają wszystko, nawet jeśli sprawia to ból. Później jeszcze szybko napisałam kartkówkę z niemieckiego, poszliśmy coś zjeść i pojechałam do domu. Słoneczko świeciło przez całą 40-minutową jazdę, ale kiedy wyszłam z autobusu... już czułam co mnie czeka. Do domu wróciłam cała przemoczona. Jak to dobrze, że miałam na sobie szmaciane buty i nie zabrałam parasola, bez tego nie byłoby tylu emocji! 

Nie krzyczcie na mnie za jakość zdjęć, ze zwykłego selfie telefonem nie zrobię profesjonalnej sesji zdjęciowej :c

Post będzie dziś długi. Nie ze względu na tekst, ale jego wymiary. Chociaż u mnie ostatnio też dużo się dzieje, więc jest o czym pisać. Pomiędzy kolejnymi wizytami u dentysty (a czeka mnie ich jeszcze trzy), staram się robić coś w tym moim małym mieście liczącym już ponad 400 mieszkańców. 30 kwietnia minęły dwa lata, od kiedy kliknęłam magiczny przycisk "Utwórz bloga". Tyle czasu to już coś. Chyba mogę nazwać się blogerką, chociaż kiedy patrzę w lustro i myślę "blogerka", to chce mi się śmiać, ale prawdę mówiąc stało się to moim głównym zajęciem. Jestem chyba znana (albo nie) z tego, że nigdy nie mogę zdecydować się na konkretny wygląd bloga. Właśnie trochę go przerobiłam bo wydawał mi się zbyt słodki jak na mnie. Myślę, że niedługo całkiem go zmiksuję i zrobię coś w stylu minimalistycznym. Mam niby czas teraz, kiedy są matury, ale po prostu mi się nic chce. Matury. Za dwa lata będę pokazywać wam strój z mojego pierwszego dnia matur. Tyle egzaminów mnie jeszcze czeka. Ludzie są wiecznie selekcjonowani i dzieleni na grupy. Chociaż to wiąże się też z obowiązkami społecznymi, więc to raczej nie jest nic złego.

Zaczął się sezon komunijny. Wczoraj zaliczyłam swoją. To znaczy nie swoją, kuzyna. Takiemu wydarzeniu można poświęcić spokojnie jeden post, ale kiedy tak myślę to żadne zdanie nie przychodzi mi do głowy. 

Siedzę na różowej kanapie, kilka godzin temu wróciłam od dentysty i czuję się dobrze. Właśnie okazało się, że jednak mam plany na jutrzejszy dzień. Przynajmniej nie będę siedzieć i objadać ciastem z komunii...