Cześć.

Po krótkiej przerwie postanowiłam wrócić, nie tyle do pisania, co do zajęcia się na blogu czymś innym. Od tej pory będę starać się dodawać więcej zdjęć mnie i moich ciuszków, podobnie jak rok temu, ale tym razem trochę lepiej się do tego przyłożę. 

Miałam dość ciężki tydzień. Prawie cały zawalony sprawdzianami. Powiem wam, że ostatnio nawet nieźle mi idzie. To znaczy... dobrze zaczęłam do półrocze.  Nie wiem czy to chwilowe szczęście, łatwiejszy materiał czy... nie mam pojęcia. Fizycznie czuję się dobrze, czasami coś złapie mnie za gardło, ale ogólnie- jest okey. Wczoraj przemyślałam wszystko, doszłam do pewnych wniosków i od dzisiaj realizuję swój plan. Zdobędę świat. Swój świat. Jak narazie jestem w nim zbędnym pionkiem, ale to się zmieni. Muszę przestać wpatrywać się w innych i skupić na sobie. Egoizm. Ten dobry egoizm. 

W piątek nie dość, że kończę teraz wcześniej niż zwykle, to w dodatku miałam lekcje skrócone o 2 godziny. Poszłam z dziewczynami z klasy coś zjeść. Było nas tylko czternaście. Coś się chyba ze mną działo. Byłam "przymulona", nie chciało mi się z nikim gadać. Może to zmęczenie? Nie mam pojęcia, ale od jutra wszystko będzie lepsze. Nawet wyszło słońce, jest pięknie. 

Cześć.

Od trzech dni oblegam swoje łóżko. Zaczyna mnie to powoli męczyć, ale choroba nie chce dać mi spokoju. Niby w ciągu dnia nie czuję się jakoś strasznie źle, ale co jakiś czas tracę głos, wysiada mi głowa, więc nie jest to przyjemne. Ale jest jeden plus. Nie muszę spędzać w szkole walentynek. Nie muszę patrzeć na te wszystkie serduszka w witrynach sklepów. Nie jestem przeciwniczką tego święta, ale jest to dla mnie zbyt komercyjna data, i jako "singielka" nie przepadam za nią jakoś specjalnie. Z resztą, wyglądam dziś wręcz strasznie, a kiedy pomyślę sobie o przepisywaniu tych wszystkich notatek z lekcji to odechciewa mi się wszystkiego jeszcze bardziej. Ale chociaż fizycznie jest gorzej, to psychicznie czuję się.. całkiem nieźle. Czasem głupi przypadek naprawdę może zmienić nastawienie do życia. Trzeba zacząć robić coś nowego. Przestać się użalać, wyładować emocje, wyrzucić te negatywne i spędzać każdy dzień tak, żebym mogła zasypiać z uśmiechem na twarzy. Tak, to jest mój plan na najbliższy czas. A to, co widzicie na dole to efekt nudy podczas pierwszego dnia oblężenia. Jestem artystką :D

Trzeci dzień z rzędu otwieram komputer, blogger, nowy post. Nie umiałam wydobyć z siebie słowa. Nie miałam pojęcia co wam powiedzieć. Sama nie jestem w stanie określić teraz swojego stanu. To przejściowe, tak myślę. Nie jest ani dobrze, ani źle. Czy ja robię coś nie tak, jak powinnam? Nie mam pojęcia. Myślałam, że kiedy zmienię otoczenie to wszystko ułoży się samo. Wychodzi na to, że trzeba wziąć swoje życie we własne ręce. Za wiele oczekiwałam, za mało robiłam. Chociaż w zasadzie niewiele potrzebuję. Może trochę więcej różnorodności. Moje życie zamienia się w jedną wielką rutynę, ale czy to coś złego? Uporządkowane życie jest złe? Czy to moje wymarzone życie? Myślę, że teraz muszę sobie wszystko dawkować. Dzielić czas tak, aby na wszystko mi go wystarczyło. Każdy ma takie życie, na jakie sobie zapracował. Choć nie wszystko zależy od samego człowieka. Kurcze, to zbyt skomplikowany temat. Może jednak powinnam zająć się tym blogiem modowym i dać sobie spokój z psychologicznymi rozterkami. 

Odmienne poglądy potrafią czasem namieszać. Przypomniałam sobie, że czasem dobrze jest być egoistą i skupić się tylko na sobie. Będąc wpatrzonym w innych, możesz nawet nie zauważyć, kiedy powoli zaczniesz się od środka wyniszczać. Przestań porównywać się do innych, przestań wytykać sobie swoje wady, przestań się podporządkowywać. Oni są silniejsi, piękniejsi, są w "wyższych warstwach społecznych", ale Ty masz coś ważniejszego- umysł. Umysł, którym musisz sterować sam, który musisz, w pewnym sensie, dopasować do otoczenia. Choć w zasadzie... po co? Po co się chować? Zależy czy masz tyle siły i odwagi by walczyć o swoje. Czasem lepiej po prostu odpuścić, nie mieszać się. Ale czemu raz na jakiś czas nie możesz wstać, powiedzieć co uważasz i pokazać, że też zajmujesz jakąś pozycję? Dla innych to, co dla Ciebie byłoby spełnieniem marzeń, jest problemem. To bywa uciążliwe i męczące, ale taka jest kolej rzeczy. Trzeba chwilę pocierpieć, potem ewentualnie można, tak jak mówiłam wcześniej, powalczyć i czekać na to, co Ci się należy. A należy Ci się dużo, więcej niż im, bo przecież Ty masz umysł, a on jest najważniejszy. Można być dobrym egoistą. Indywidualistą. Można być samotnikiem jednocześnie nie czując się samotnym. Możesz być samotny, jednocześnie nie będąc samotnikiem. Ten drugi typ chyba częściej występuje w naturze. Mimo wszystko nie słuchają Twojego głosu? Widocznie nie dorośli, albo nie mają odwagi, by przyznać Ci racji. Ale Tobie to niepotrzebne. Wystarczy, że sam zdajesz sobie z niej sprawę.