Nawet sobie nie wyobrażacie ile w życiu napisałam postów, których nigdy później nie opublikowałam. Czasem czuję się tu jak na jakiejś terapii. Tym razem już miałam go publikować i uświadomiłam sobie, że to przecież nie jest do was. To tylko jeden wielki wylew moich myśli. Dzieje się tyle rzeczy, mam tak dużo planów, tyle pomysłów poszło do kosza, że trudno mi to wszystko zebrać w jedną całość. Dwa tygodnie temu dostałam impuls do jednej zmiany, ale w sumie czemu by tego nie przenieść na inne sfery życia? Tak, jestem na kolejnej diecie i mam odwyk od słodyczy. Idzie całkiem nieźle, nie czuję potrzeby picia gorącej czekolady. Chociaż to takie trochę bolesne, bo w końcu jest jesień. No ale jak już powiedziałam A, to nie mogę się wycofać dla 5 minut czekoladowych uniesień. Muszę przestać o tym pisać, bo sama zrobiłam sobie na nią ochotę. Mam nadzieję, że nie ma jej w domu, nie będzie mnie kusić. No ale w każdym razie- szykuje mi sie kilka fajnych wyjazdów, liczę na to, że sama siebie przypilnuję i zrobię jakieś relacje albo cokolwiek. Jestem może jakaś nienormalna, ale zawsze kiedy mam konkretny plan i pomysł na post to nagle zupełnie mi się go odechciewa i piszę o czymś kompletnie innym. W rezultacie cudowny post z mojej głowy traci szansę na ujrzenie światła dziennego. Tak na marginesie to powiem wam, że strasznie ciągnie mnie do tych modowo-kosmetycznych spraw. Czasem coś się już tutaj pojawiało, ale jestem z tego kompletnie niezadowolona. W rezultacie zawsze rezygnowałam. To jednak wymaga już większego zaangażowania. Ale póki co muszę uregulować kwestię samej treści, bo nie mogę was karmić byle czym ;)

Dawno nie dzieliłam się z wami żadną playlistą. No cóż, mój gust muzyczny przez te kilka miesięcy drastycznie się, na wasze szczęście, zmienił. Rock i inne cięższe gatunki odstawiłam na bok, pomimo że nadal czuję sentyment do 30 Seconds to Mars i wciąż uważam ich za mój ulubiony zespół. Od jakiegoś czasu słucham czegoś raczej na pograniczu indie, ale szczerze mówiąc sama nie jestem w stanie określić gatunku, który mnie najbardziej kręci, tym bardziej, że muzyką jako tako się nie intersuje. Stanowi ona dla mnie jedynie tło do codziennych czynności. Z tego powodu na pewno nie znajdziecie u mnie rapu, a dość smętne, ale bardzo dobre piosenki. Idealne na jesienne wieczory. Dziś podam wam kilka tych, które słucham ostatnio. Tej pierwszej słucham w kółko od tygodnia. Częstujcie się ❤

Dlaczego to tak znienawidzona pora roku? Chyba już tak mamy, że musimy mieć na co zrzucić winę za zły humor, senność i rozdrażnienie. Jesień sprawia wrażenie przytłaczającej i ciemnej. Świetny moment żeby poużalać się nad sobą i ponarzekać. Bo zimno. Bo mokro. Bo się nie chce. Bo trzeba wstać. Bo skończyła się kawa. Bo koc nie grzeje. Bo włosy nie takie. Bo jesień jest zła. Życie jest złe. Ona nie temu służy. Jest jesień- masz być cicho. Lato jest od krzyku, teraz pora zwolnić. 

Kocham jesień. Za tę zmienność. Za muzykę. Za cudowny zapach powietrza. 

Za wszystkie piękne, złote i czerwone liście. Za podmuch wiatru, który je strąca. Nie ma piękniejszego widoku. W takich momentach cieszę się, że z każdej strony otaczają mnie pagórki. Mniejsze, większe, kolorowe, idealne. Rzadko kiedy porusza mnie natura, ale lasy mają w sobie coś magicznego, szczególnie jesienią. Są w zasadzie definicją tej pory roku. Cicho, tajemniczo, kolorowo. Wystarczy wziąć głęboki oddech, żeby znaleźć się w zupełnie innym świecie.

Za poparzony język. Usprawiedliwione kalorie, które nie tylko cudownie smakują, ale też rozgrzewają. Nie piję kawy, jestem zwolenniczką czekolady w każdej postaci. Jesień nadaje jej zupełnie innego smaku. Ewentualny zamiennik: mocna herbata z miodem lub mleko. Z każdym jednak wygrywa czekolada. Absolutny i niezmienny jesienny ulubieniec.

Za szybko zapadający zmrok. Przepis na perfekcyjny jesienny wieczór: idealna czekolada w ulubionym kubku, najcieplejszy na świecie koc, wełniane skarpetki i niekończąca się dawka muzyki. Z jesienią najbardziej kojarzą mi się The Neighbourhood i Bastille. Później- według uznania- dobra książka albo laptop. Koniecznie wyłącz facebooka. Niech nikt nie zakłóca tej chwili.

Za kropelki deszczu spływające po moim oknie. Niech do tego wszystkiego przyjdzie ogromna chmura. Czy może być jeszcze lepiej? Może jestem nienormalna, ale czasem siedząc i grzebiąc w internecie lub podczas zasypiania, włączam sobie dźwięki padającego deszczu. Polecam www.noisli.com. Radzę wcześniej iść do łazienki. 

Kochajcie jesień. Miłych wieczorów ❤

Kiedy przeglądam sobie blogi, które podajecie w komentarzach albo sama znajduję jakieś linki, czasami naprawdę łapię się za głowę. Rozumiem, że sporo młodych czy nowych blogerów pod wpływem emocji dodaje na niego dosłownie wszystko, co tylko można. Albo od innej strony... wiele osób nie potrafi poradzić sobie z pewnymi kwestiami związanymi z prowadzeniem bloga. Sama mam z jedną z nich problem. Ważne jest to, żeby z czasem przyswajać sobie te najważniejsze zasady i wkręcić się w to blogerskie życie. Dzisiaj omówię 5 podstawowych, według mnie, kwestii, które mają ogromny wpływ na całokształt bloga, a co za tym idzie- na liczbę czytelników ❤

Bo przecież o to w tym wszystkim chodzi. O tekst. Blogi mają tę zaletę, że nie ograniczają. Nie musicie pisać wypracowań takich, jak w szkole, pięknych, idealnych. Ale tę wolność trzeba umiejętnie wykorzystywać- stosować język swobodny, przystosowany do odbiorcy. To nie zwalnia z obowiązku dbania o ortografię i interpunkcję. Jestem w klasie humanistycznej, więc denerwują mnie nawet powtórzenia. Mnie też pewnie czasem się zdarzają, ale ciągłe używanie słowa "bluzka", kiedy opisujesz tę, którą ostatnio kupiłaś nie jest zbyt wygodne dla czytelnika. Poza tym- to twój tekst. Zanim go opublikujesz przeczytaj post raz jeszcze, a nuż uda ci się wychwycić jakieś niepotrzebne pomyłki, literówki etc. Błędy ortograficzne są automatycznie podkreślane, więc też nie powinno być z tym problemu. Internet pomaga nam z wszystkich sił, żeby te treści były doskonałe ;)

Teraz pora, żeby nasz tekst opakować w piękne pudełko. Dbaj o oczy swojego czytelnika! Nie używaj jaskrawych kolorów jako tło teksu. Nie mogą się również zlewać, bo ciężko jest wtedy wychwycić jakiekolwiek słowa. Najlepiej utrzymać wszystko w jasnych, bądź kontrastowych kolorach. Jak dla mnie- zawsze wygrywa biel. Dopasuj do niej inny kolor, baw się nimi. Zaprojektuj nagłówek używając jakiejś śmiesznej czcionki. Do posta zastosuj klasyczną, czytelną. W końcu to wszystko ma ułatwić odbiór treści. Twój czytelnik powinien umieć poruszać się na twoim blogu już po pierwszych odwiedzinach. Nie bój się pustych przestrzeni! Blog nie ma być graciarnią (chyba, że miałaby to być metafora twojej osobowości). Weź kartkę, długopis i na spokojnie rozplanuj elementy, które chcesz tam zamieścić. Eksperymentuj!

Naprawdę lepsze jest jedno zdjęcie w dobrej jakości, niż 20 podobnych do siebie, na których można policzyć piksele. Nie każdy interesuje się fotografią, ja na przykład jestem zielona w tej kwestii, ale warto się trochę pouczyć. Jeśli robisz zdjęcia sobie to najlepiej sprawdzą się jasne tła. Warto użyć aparatu fotograficznego, telefon nie zawsze się tutaj sprawdza, oczywiście zależy od modelu. Weź ze sobą koleżankę, kolegę, znajomego, który zna się na zdjęciach i idźcie w plener, Najważniejsza jest jakość i oświetlenie. Filtrami możesz bawić się na komputerze. To prawie to samo, co dodanie zdjęcia na Instagram. Nic trudnego, a jaki daje efekt!

Też masz tak, że nagle przychodzi ci do głowy świetny pomysł na post, ale kiedy zaczynasz pisać to całkowicie o nim zapominasz? Nawet nie wyobrażacie sobie ile świetnych postów was przez to ominęło. Teraz, kiedy coś sobie wymyślę to zapisuję to w telefonie lub zeszycie. Przydatna jest również organizacja samego posta. Które kwestie poruszyć najpierw, jaką dobrać grafikę etc. W kwestii systematyczności: nie pisz na siłę. Jeśli starasz się robić to raz na dwa tygodnie, to nie planuj tego co do dnia. Mam coś takiego za sobą i marnie mi to wyszło. Nie ma sensu pisać też codziennie. Daj czas na dotarcie posta do czytelnika, a w międzyczasie planuj kolejne. Staraj się też nie robić 2-miesięcznych przerw, bo może skutkować to spadkiem zainteresowania.

Tutaj w zasadzie mam jedną, ale bardzo ważną sprawę do poruszenia. Pasek z muzyką, który uruchamia się automatycznie. Założę się, że większość osób, które wchodzi na te blogi słucha już na słuchawkach jakiejś muzyki (np. ja), a potem w popłochu próbuje nacisnąć przycisk, żeby wyłączyć to, czym autor chciał się podzielić. Dobrym sposobem do przekazania jakiej muzyki słuchasz będzie post o tym. Do każdego możesz też wklejać paski z Youtube, sama to kiedyś stosowałam. Albo po prostu wyłącz opcję automatycznego uruchamiania. Jeśli ktoś będzie zainteresowany muzyką- włączy ją sam. 

Każdy z tych punktów niesie ze sobą jedno: myśl o swoich czytelnikach i nie utrudniaj im dostępu do treści, które tworzysz zbędnymi dodatkami. Efekt gwarantowany. Tak naprawdę trzeba bardzo niewiele, żeby blog był pozytywnie odbierany. Przecież chcemy zatrzymywać, a nie odstraszać, prawda? Powodzenia ❤

Wracam z samymi dobrymi newsami. Mam nowego laptopa i pełno zapału do pracy. Jeszcze uczę się rozmieszczenia tej klawiatury, ale to już najmniejszy problem. Post mógłby być już wczoraj, ale że nie miałam wifi i ratował mnie tylko internet w telefonie, to nie mogłam na nim praktycznie nic zrobić. Ale problemów już nie ma, internet śmiga jak szalony, nic tylko pisać i dodawać zdjęcia. Kilka nowych fajnych serii postów się szykuje, ale dzisiaj mam dla was aż dwie zaległe relacje. Jak wspominałam ostatnio, 25 sierpnia ruszyłyśmy w tripa na koncert Violetty. Fakt, czułam się tam trochę staro, ale zabawa była świetna. Mogłam wcześniej słuchać więcej tych piosenek, to przynajmniej umiałabym teksty, ale i tak jestem pod wrażeniem całego show. Zdecydowanie wolę zamknięte koncerty, starannie przygotowane, wyćwiczone. To ma być taki muzyczny spektakl. A oni wszyscy są tacy śliczni, że jeju *.*

Tak więc uważam to za jedno z najfajniejszych wspomnień tych wakacji. Moje urodziny chyba nie mogą się już do nich zaliczyć. Mimo że 18 lat skończyłam 27 sierpnia to imprezkę nad wodą zrobiłam tydzień później, bo wszyscy woleli iść na koncerty niż do mnie ;(

Ale i tak było bardzo spoko, jedynym minusem była chyba pogoda, przez którą cały dzień się stresowałam. Sprawdzałam ją na internecie co godzinę i wzroku nie odrywałam od okna. Trochę paranoja, ale w końcu i tak wyszło słońce. 10 stopni w nocy wcale mi nie przeszkadzało. Tylko teraz trochę ciężko mi się oddycha przez zatkany nos. 

Ogólnie to chciałam dość dużo rzeczy na nią zrobić sama. Miało być kolorowo i fajnie. Impreza była w piątek, a ja w środę zorientowałam się, że przecież nic nie mam poza tymi różowymi pomponami. Trochę musiałam przysiąść, ale zdążyłam wszystko ogarnąć. Butelkowana woda, świeczniki i inne ozdobne pierdetki. Moim zdaniem takie właśnie rzeczy nadają charakter imprezie, więc się uparłam i zrobiłam wszystko jak trzeba. To nawet nie było takie trudne. Przydatne w wielu sprawach okazały się bibułki niekarbowane z Carrefoura za 30r. Po co mi marmury i diamenty jak mam bibułę. 

Impreza w sumie trwała do 12 następnego dnia, bo później większość zwaliła mi się na noc do domu. W rezultacie spaliśmy na kupie. To znaczy na podłodze w sumie. Wiecie o co chodzi. 

Także jestem nową dorosłą w blogosferze. Pora kolejny raz zmienić wiek w opisie. Zaczynam czuć się tutaj coraz starzej, ale i tak was tu nie zostawię <3

Teraz obczajcie zdjęcia i dawajcie znać co tam, jak tam. See ya ❤

A za piękne zdjęcia dziękujemy Gabrysi! 

http://gabrielawolowiec.blogspot.com/

Krótki wypad w góry- udany. W końcu mogłam połączyć rzeczy, na których zależało mi najbardziej. Mieszkałam w domku z bali i pokoju świeżo po remoncie. 

Warunki idealne i niedaleko do centrum. Nie miałam nic lepszego do roboty tylko latanie na Krupówki co wieczór. Po pierwszym dniu trochę ciężko się szło. Zakwasy nie są fajne. Ale jestem z siebie dumna, bo chodziłam po górach w Tomsach i nie dość, że przeżyłam to nawet niczego sobie nie złamałam. Weekend minął przyjemnie. Zaczynając od Kasprowego Wierchu, przez udział w wyzwaniu Pepsi (wybrałam Colę of kors), po małe urodzinki mojej mamusi. Ale hitem niedzieli było minięcie na ulicy Zuzy Kołodziejczyk. Nigdy sobie nie wybaczę, że nie podeszłam. Byłoby selfie życia! Dalej sie jaram, jezu. 

Od wczoraj zaczynam trochę konkretniej zajmować się moimi osiemnastkami. Wbrew pozorom strasznie dużo pierdół trzeba dopilnować. W dodatku ja, jako perfekcjonistka, nawymyślałam sobie nie wiadomo czego. Ma wyglądać pięknie, ale chyba przez tydzień nie ruszę się z domu żeby to wszystko ogarnąć (jak bym teraz gdzieś wychodziła hehe). Ale to będzie też dobra okazja, żeby zacząć tu jakieś DIY, bo aż sama się dziwię, że mam takie fajne pomysły.

Dopiero połowa miesiąca. Poudawajcie, że chcecie już szkołę, to też będzie wam się dłużyło. Dobry patent, polecam. Tylko ja nie udaję. Tęsknię za klasą i chcę już mieć wszystko poukładane. Jedyny minus jest taki, że będę coraz bliżej matury, ale czas leci ciągle. Od narodzin jest mi coraz bliższa. 

Już 1/2 planów wakacyjnych za mną. Minęło wesele, największa atrakcja. Trochę głupio, bo w sumie nie mam zbyt wielu zdjęć i taką pełną relację pasowałoby zrobić kiedy już dostanę te od fotografa. Z drugiej jednak strony będę musiała na to poczekać kilka miesięcy, a wtedy sprawa nie będzie już tak aktualna jak teraz. Mimo wszystko wolę chyba zrobić to raz a porządnie. Mogę jedynie dodać, że to było najlepsze wesele w moim życiu.

Skoro ten etap mam za sobą mogę bardziej skupić się na sobie i swojej osiemnastce. Został miesiąc więc jakiś zarys mam w głowie, ale zobaczymy jak to wyjdzie.  

Od kilku dni z rzędu chodzę nad wodę. I kto by pomyślał, że mam za domem taki mały raj! Zakochałam się w tym miejscu. Może nie jest najpiękniejsze, ale mnie taki krajobraz w zupełności wystarcza. W sobotę byłam tam z siostrami, żeby spędzić ze sobą trochę czasu przed rozstaniem.

W trakcie wakacji trudno jest się zabrać za cokolwiek. Odpuściłam już całkowicie walkę z moim laptopem, co wybiło mnie nieco z rytmu. Zawsze kiedy chciałam coś napisać siadałam wieczorem kiedy miałam ciszę, robiłam milion innych rzeczy w internecie i dopisywałam po 1 zdaniu, kiedy tylko przychodziło mi do głowy. Po 2 godzinach byłam gotowa. Trudno jest mi przyjść, usiąść przed komputerem i pisać na nieswojej klawiaturze. Włączyłam sobie muzykę i zrobiłam gorącą czekoladę żeby poszło mi trochę łatwiej. Ponadto od kilku dni bawię się szablonami. Jestem usatysfakcjonowana.

Wakacje zaczęłam świadectwem z paskiem i tygodniem przesiedzianym w domu. Udało mi się w końcu skompletować weselny outfit. Czekam jeszcze tylko na buty i nareszcie będę mogła wszystko ze sobą przymierzyć. Ogólnie od kilku tygodni w moim domu nie ma innego tematu. To ślub mojej pierwszej siostry, czuję się taka ważna. Na szczęście nie muszę świadkować ani niczym się stresować. Będę tam tylko wyglądać. I jeść.

Zostały nam dwa tygodnie. Nie mogę doczekać się ostatniego. Fryzjer, paznokcie, same przyjemności. Ta gorąca czekolada jest z chili. Dopiero teraz zaczęłam czuć tę paprykę. Dziwny smak biorąc pod uwagę, że ją posłodziłam.

Jutro zobaczę się w końcu z moimi prawie dorosłymi dziewczynkami. Poopalać się raczej nie poopalamy patrząc na dzisiejszą pogodę, ale wcale mnie to nie dołuję. Nienawidzę słońca na swojej skórze. Za to pokochałam hennę i będę chyba próbować bawić się nią dalej.

Buźki ♡

Warto było się trochę pomęczyć. Spędzić dwie noce w autobusie i kilka dni bez dostępu do internetu. Ten wyjazd wyszedł zupełnie inaczej niż się tego spodziewałam. Mediolan nieco mnie zawiódł, po kilku godzinach chodzenia bez celu zdałam sobie sprawę, że warto się tam wybrać, ale w czasie trwania tygodnia mody. Nie mogę powiedzieć, że zupełnie nic mnie tam nie zachwyciło, jednak oczekiwania były dużo większe. Cały krajobraz psuł mi widok dziesiątek sprzedawców wciskających pod nos selfie stick. Mam od tej pory uraz do kijków do robienia selfie. Po 20 ofercie sprzedaży zaczęłam mieć dość. Cały dzień wynagrodziła mi noc w pięknym hotelu w Sanremo. Wspaniale wstaje się z łóżka z myślą, że za oknem widać palmy i przepiękne morze. Do granicy z Monako mieliśmy tylko nieco ponad godzinę drogi. To małe państewko bardzo mnie zaskoczyło. Wszystko na pierwszy rzut oka jest takie idealne: morze, skały, budynki, zamek, dosłownie wszystko. Na szczęście w ciągu jednego dnia nie mogłam poznać tego miejsca dokładniej, więc pozostało mi w głowie tylko to pierwsze wrażenie. Lloret de Mar, w którym spędziliśmy trzy noce, bardzo różni się od tego, co widziałam w telewizji. To typowe imprezowe miasto. W ciągu dnia całkiem spokojne i przyjazne. O 23 na ulice wychodzą dilerzy, gwałciciele i inni niebezpieczni ludzie. Gdybym nie była świadkiem jednej z takich nieprzyjemnych sytuacji, to pewnie nie zwracałabym na to uwagi. W Barcelonie widzieliśmy tak wiele, że nie wiem czy będę w stanie wszystko wymienić. Do najważniejszych należą zdecydowanie Camp Nou i Sagrada Familia, ale poza tym mogliśmy m.in. zrobić zakupy na największym barcelońskim targu. Dosłownie chłonęłam owocowe koktajle. Wszędzie pełno ludzi, słodyczy, owoców, kolorów, jeden wielki zgiełk. Fantastyczne miejsce, ale żeby przejrzeć każdy stragan, potrzebowałabym wielu godzin. Z chęcią wróciłabym tam tylko po to, aby spacerować uliczkami i patrzeć na palmy. Równie chętnie wróciłabym do Avignon, gdzie na każdym kroku czuć lawendę. Naprawdę magiczne, miejsce. Kupiłam tyle woreczków, że ten zapach roznosi sie po całym domu. Mimo wszystko najbardziej urzekła mnie Genewa. Ludzie jeszcze bardziej idealni niż w Monako. Budynki jeszcze piękniejsze. Butik Ellie Saaba, najcudowniejszy zachód słońca jaki widziałam w życiu i równie piękna burza. Może to, co myślę o tym mieście to tylko fikcja, która powstała w mojej głowie, ale po co mam to psuć, jeśli ma na mnie pozytywny wpływ? Chciałam wracać do Polski, byłam zmęczona. Teraz, po kilku dniach marzę tylko o tym, żeby wrócić do Genewy i znów poczuć na twarzy krople wody wypływającej z największej fontanny na świecie. Na moje nieszczęście właśnie tam padł mi aparat. Będę musiała ukraść komuś zdjęcia.